Thursday, October 7, 2010

พักเบรก มาร่วมคุยกันก่อนดีกว่าครับ

ตั้งหน้าตั้งตาทำ Blog นี้สุดฝีมือเลยครับ ขอบคุณมากครับที่ติดตามอ่านกันอย่างล้นหลาม เกินความคาดหมายที่ผมตั้งใจไว้เยอะมาก การเป็น Blogger นี้มันก็เหนื่อยเหมือนกัน ไม่กี่วันที่ผ่านมาแค่ถ่ายรูปพร้อมกับให้อาจารย์ประกอบก้านให้ ตั้งแต่เที่ยงกว่าจะกลับบ้านได้ก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่ม ผมเข้าใจแล้ว หล่ะครับทำไมนักเขียนบ้านเราถึงไส้แห้ง ผมเขียนมากว่า 55 บทความ แต่ได้ค่าโฆษณา 4 เดือน สามร้อยกว่าบาท

Blog ที่ผมทำอยู่นี้ใช้ต้นทุนสูงมาก ได้จากทางโน้นมาโป๊ะทางนี้บางบทความมีต้นทุนเกินห้าพันบาท เพราะขายในราคาที่ต้องยอมขาดทุน เป้าหมายของชีวิตผมไม่ใช่การได้กำไรสูงสุด แต่เป็นการทำในสิ่งที่รักที่สุดมากกว่า บางคนที่หมั่นไส้ มันสร้างภาพหรือเปล่าว่ะ ผมไม่ได้สร้างภาพเป็นยังไงก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่ คนมีมารยาทที่ดีย่อมไม่ระรานผู้อื่น ฮ่าฮ่าฮ่า

การริเริ่มทำอะไรนั้นต้องบอกว่ายากจริง เมื่อไม่นานมานี้ผมเกิดนึกอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ ก็เข้าสนามไดร์ฟตามปกติก็ไปเจอเพื่อนที่ตีมือซ้ายอยู่

หยิบเหล็กมาลองตีเล่นดู ก็ Set up คล้ายตอนที่ตีมือขวาไม่ว่าจะท่ายืนการจับกริฟและการสวิง ใครบอกว่าตีกอล์ฟมันง่าย แสดงว่าโกหกทั้งเพ ไม่เชื่อก็ลองตีมือซ้ายดูสิครับ ฮ่าฮ่าฮ่า

มาเข้าเรื่องกันต่อไม่ว่าจะทำอะไรตอนแรกมันก็ต้องมีติดโน่นติดนี่ไปเรื่อย ไม่ทำก็ไม่รู้ว่ามันมีปัญหาอะไรบ้าง การเล่นกอล์ฟก็เหมือนกัน ต้องใช้เวลาและการฝึกฝนที่ถูกวิธีจะได้ไปในทิศทางที่เร็วขึ้น แต่ปัญหาของนักกอล์ฟทั่วไปที่ผมเห็นได้ง่าย มีท่านใดสังเกตกันบ้างไหม?

คนส่วนมากที่จะเล่นกอล์ฟได้นั้นประกอบไปด้วย ต้องมีฐานะค่อนข้างดี มีการศึกษา มีความรู้ความสามารถและหาเงินจนมาเล่นกอล์ฟได้ คิดกันอย่างนั้นกันหรือเปล่าครับ

แต่มันมีสิ่งหนึ่งตามมาหลังจากมีทั้งสามสิ่งตามข้างบนนั่นคืออีโก้ จะมีมากน้อยแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล เรื่องพวกนี้ดูเหมือนง่ายแต่บางทีก็ยากเกินสุดคำบรรยาย

ครั้งหนึ่งผมขับรถเข้าสนามไดร์ฟ เป็นทางรถที่วิ่งทางเดียว มีเกาะคั่นกลาง ผมขับไปได้หนึ่งส่วนสี่ของระยะทาง ก็มีรถคนหนึ่งวิ่งพุ่งตรงเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว ก็คิดอยู่ในใจทำไมไม่วิ่งทางของคุณว้า ทั้งสองฝ่ายต่างชะลอและหยุดรถ

รถคันนั้นก็กระพริบไฟให้ผมถอย เอ้าเรื่องอะไรที่จะถอยหล่ะผมก็อยู่ในทางของผมอยู่แล้ว ไม่ผิดไม่ถอย

สักพักคนนั้นก็ลงมาจากรถ ผมก็แง้มกระจกลง

“พอดีทางฝั่งโน้นเขาปิดครับพี่” เขาเรียกผมอย่างนั้น

พูดมาอย่างนี้จะไม่ถอยก็ไม่ต้องไปไหนกันพอดี สุดท้ายก็ต้องยอมครับ

ขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านอีกครั้งเพราะแต่ล่ะท่านนั้นเป็นผู้ที่มีความรู้ความสามารถกันทั้งนั้น การเขียนของผมบางครั้งอาจไม่คลอบคลุมทุกอย่าง ขึ้นอยู่กับว่าผมอยากเสนอออกมาแบบไหน บางครั้งผมก็จนปัญญาที่จะตอบได้ทุกเรื่องก็ต้องอาศัยอาจารย์หรือผู้รู้ท่านอื่นเป็นที่พึ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างค่อยๆ เรียนรู้กันไป เรียนหนังสือยังไม่ยากเท่านี้เลยครับ
เรื่องน่าอ่าน Putter weight น้ำหนักนั้นสำคัญยังไง


เจอกันใน Face book ได้นะครับ
ลองอ่านดูกันเพื่อนร่วมก๊วนของผมเป็นคนเขียนเองครับ โรคผิวหนังกับนักกีฬา

5 comments:

  1. สวัสดีครับพี่เกษมสุข ^^

    ผมเป็นคนหนึ่งที่แอบติดตามอ่าน Review อุปกรณ์ต่างๆ จาก Blog ของพี่อยู่เป็นประจำ รวมไปถึงติดตามดูข้อมูลอุปกรณ์ที่พี่นำเข้ามาแต่ละชิ้นยอมรับว่าอ่านบทความทดสอบแล้วน้ำลายไหล.....
    ผมขออนุญาตกล่าวคำชื่นชมในความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ การแบ่งปัน การแชร์ประสบการณ์ดีดี ในการทดสอบอุปกรณ์ต่างๆ จริงอย่างที่พี่บอกและผมก็เห็นด้วยว่าต้นทุนของแต่ละบทความไม่ใช่น้อยๆ ของแต่ละชิ้นที่เอามารีวิว ราคาหลักพัน จนถึงหลักหมื่น ถ้าไม่ชอบหรือว่าไม่มีใจรักจริงๆ ผมคิดว่าน้อยคนที่จะ ลงทุนทำแบบนี้กับของราคาขนาดนี้!!!
    ผมก็ขอเป็นกำลังใจให้พี่เกษมสุข สรรหาอุปกรณ์เทพๆ มาทดสอบให้่น้ำลายไหลกันอีก ในโอกาสต่อไปครับผม

    radeon9100

    ปอ.ลอ. ผมไม่ได้เป็นหน้าม้า และไม่ได้รู้จักกับเจ้าของ blog เป็นการส่วนตัวนะครับ (กลัวจะมีคนว่าผมสร้างภาพ เดี๋ยวจะพลอยโดนหมั่นไส้ไปด้วย อิอิ ^^ )

    ReplyDelete
    Replies
    1. Anonymous8/10/12 10:03

      +1 ครับ อ่านแล้วได้ความรู้ความเข้าใจเยอะขึ้นมากเลยครับ เป็นกำลังใจให้ผลิตผลงานดี ๆ แบบนี้ตลอดไปครับผม

      Delete
  2. Anonymous8/10/10 10:53

    แวะเข้ามาอ่านบ่อยๆครับ..สนุกและได้หลายมุมดีครับ


    พี่ทอมครับ

    ReplyDelete
  3. แวะมาทักทายโปรโจ้ครับ

    Kj.

    ReplyDelete
  4. ขอบคุณครับคุณชัยพฤกษ์

    ขอบคุณครับพี่ทอม

    หวัสดีครับเฮียมาแอบอ่านตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ

    ReplyDelete